VIII O lagarto-sapo tomou de seu a beira nordés da charca comunitaria e cada medianoite con puntualidade suíza agasallaba ó mundo os seus líricos amores por vir. Ata o amencer berraba polo cruel destino, as incontinencias verbais, a soidade, a moda e os modos, o tempo implacable, e a pouca atención. Así pasou o verán e o outono sen deixar de berrarlle ó ceo polo desigual do trato. Inxusta existencia, clemencia dura e ingrata a que vén isto de deixarme aquí co doado que sería conxelarme como ó Walt Disney ese, crou, crou!
Un vento nordés de paso bicouno e outra vida perdida por amor a arte.